Postnatal Depresyon

Eskiler kendilerine göre nasıl isimlendireceklerini bile bilemezlerdi belki bu durumu. Evlerin kalabalık olduğu, gelin kaynana, kardeş, bacı yaşanılıp gidildiği dönemlerde zaten annenin üzerine binen yük de belki biz, yalnız kalan çekirdek aile gelini, günümüz şehir kadınları kadar olmayabilirdi.

Her dönemin kendine ait artı ve eksileri var kuşkusuz, öylesine ortamlarda yaşayan bir kadın büyük ihtimalle sezeryan doğum yapma alternatifini bile kullanamaz, evdeki yaşlı kadın liderlerin baskısı altında belki de evde bir ebeyle doğum yapmaya teşvik edilir, ancak en kuvvetli link ise bebeğinin ve kendinin bir terslik gitmeden yaşamını garantileyebilir, sağlıklı ve tek parça bir evlat çıkarabilirdi.

Dün çocukluk arkadaşımla konuştuğumda, o köylerde yaşayan kadınlardan güldür güldür süt geldiğini, ama bizim gibi koca memeli şehir kızlarından bir bok çıkmadığını söyledi. İşte, köylerde yaşayan kadınlar meselesinin açılımı bu. Yani, eğer çocuk da istenen ( erkek ) evlatsa falan filan, gelin de seviliyorsa zaten ailenin içindeki sistematikte bir değişim olmuyor ki! Yemekler pişmeye devam ediyor, lohusa şerbeti yapılıp veriliyor, elden geldiğince bu geçirilen bedensel travmanın yükü hafifletilmeye çalışılıyor, temizlik yapılmaya devam ediliyor falan...Ama diğer yandan yatakların kenarlarına çıngıraklar asılıyor, doğum yapan kadın bir dakika bile nefes alamıyor, gelen giden eksik olmuyor, bin kafadan bin tane ses çıkıyor. Diyorum ya artıları var ama eksileri de düşünmek lazım.

Ben hastanenin ikinci gününden beridir kendi sağdığım sütümle beslenmesi için bebeğin bulunduğu kata günde iki kere süt taşır vaziyetteydim iki büklüm vaziyette. Ameliyat ertesi yürümek çok iyi bir şey tamam ama onu bir de yapana sormak lazım. Dikiş yerlerinin acısından ve gerilme hissinden zaten soluk tutula tutula, sürünerek gidiliyor. Tam doğumu yaptığım hafta kocamın iş yerindeki en sakin dönemdi. Oradan bir yırttık, öğrencileri yoktu en azından ki, bu doğumu yaptığım birinci gün kızımla beraber evde kalma lüksünü getirdi. Ondan sonrasında bir hafta geride kaldı, okula git gelle ve ben de hastaneden üç günde çıktım zaten.

İkinci çıkış haftası diyelim, bu sefer kızım iki haftalık Paskalya Tatiline girdi. Trafiğe çıkma stresi açısından iyi olmasına rağmen bende bu sefer büyük kızıma yetemiyorum, O'nu boşladım duygusu hakim olmaya başladı ki, o da hiç hoş bir durum değildi. Bu Pazar okul başlıyor bakalım...

Evet, yetememezlik duygusu gerçekten de yaşananın yansımasıydı. Yani, kendi kendine edilen bir dert değildi. Çünkü her boş an bebeğin sütünü sağmak, bebeği yedirmek, herşey yolundaysa O'na bir banyo yaptırmak, çamaşırları yıkamaya almak, yıkanmışsa asmak, kurumuşsa ütülenecekleri ayırmak ve yerlerine kaldırmak, yemek yendiğinde mutfağı toplamak, basit, makinaya girmeyecek bulaşıkları kaldırmakla geçtiği için büyük evlat televizyona, bilgisayara esir edildi bir yerde.

Hayatta en nefret ettiğim şeylerden biri pelte gibi evde oturup, hiçbir yere çıkmadan kendi işlerine odaklandığın zaman çocuğu dışlamak olduğu için sinir oldum. Ama yapacak gerçekten de bir şey yoktu. İşin tuhaf yanı Chloe bu dönemde ne bana gelip " Anne dışarı çıkalım." dedi ne de " Sıkıldım!" Her günü birbirinin kopyası olan salondaki televizyon, çalışma odasındaki bilgisayar arasında mekik dokuyan kızım, babasıyla beraber aldığı Sim Animals ( Nintendo ) la oynayarak, arada sırada kitabını okuyup, resim yaparak tamamladı bu onbeş günü.

İşte bu dönemlerde kitap okuyabilen, bilinçli bir şekilde oyunlardan haberdar olup kelime oyunları oynatabilen, süt sağma işi ile paralel zamanlara denk gelen gaz çıkartma, sırt tıp tıplama gibi işleri yapabilecek, puaça börek istendiğinde sıcak sıcak pişirip getirebilecek, evde tuvaletti, yok tozdu görüp o şekilde basit temizlik işlerini yapıp gözü rahatsız etmeyecek hale kavuşturacak anne veya babaannelerin olması gerekiyor. Bütün bunları yapabilecek meziyetleri olanlar da ne yazık ki temizlikçi olmuyor kardeşim! Ya da öyle maaşlar istiyorlar ki bizim master yapmış üniversite hocalarından yüksek, iyi mi?! Bu da evde aynı görevi alan bilinçli annenin aslında profesyonel iş hayatında ne kadar maaşa değer iş yaptığının kanıtıdır.

Ablalar varsa onlar da yardım edebilir tabi ki ama herkesin diyorum ya kendine göre olumsuz şartları var. Benim ablamda kapalı mekan korkusu var mesela, şimdi bu kıza nasıl uç da bana gel de bak denilir ki?! Annem artık gözü görmeyen bir insana dönüşmüş, bakkala giderken bazen üç gün düşünüyor, O da olmaz. Dediğim gibi Chloe'ye şu an hitap eden babaannesiydi, kitaplarını okuyabilir, oyunlarını oynayabilir, basit ev işlerinde rahatlıkla yardımcı olabilir kapasitede ama maalesef aynı ruhda değil. Bugün telefonda konuşuldu, ben süt sağıyordum zaten konuşasım da yoktu bu şartlar altında, onlar için takip, hal hatır sormak, profesyonel birini tutmamızı sağlayıp O'nun maaşını karşılamak bile var ( o da babanın jestidir kesin )ama bir türlü onun belki de çeyreği fiyatına mal olacak ve manevi anlamda Chloe'yi ve bizi doyuracak " Kızım / oğlum ben ne yapabilirim?" sorusu yok. Yeter ki " Ben yapmayayım ama benim yerime paramı verdiğim başka birileri olabilir onlar yapsın" mantığı var. Ne hikmetse...

Gelelim annelik konularına ve şu anda içinde bulunduğum unutmadan etmeden yazmam gereken durumlara... Süt üretimi beden için çok önemli bir enerji harcama noktası. Hayatımda böyle terlediğim tarih taa çocukluğumda ateşimin 42 dereceye çıktığı zamandı, abartmıyorum. Her gün hatta yarım günde bile denilebilir, çamaşır değiştirmek, yıkanmak olası. Dolayısıyla, hamileliğinizde süt verme aşamasını da düşünürek basit penye, önden düğmeli elbiselerden almanızı, ucuz ise her güne bir tane olmasını tavsiye ederim. İç çamaşırı da aynen, emzirme sütyenlerini benim gibi bir çift olarak bırakmayın sakın, yıkamaktan gınalar geldi artık çünkü.

Kanama spazm ile geliyor. Ameliyatın hemen sonrası bir haftaya kadar uzanan zamanda ciddi derecede rahatsız edici, kanırtıcı spazmlar eşliğinde oluyor bu kanama. Süt üretmek ve emzirmek ( sağmak ) olayın hem devamlılığını, hem de spazmların şiddetini arttırıyor. Çünkü rahim kasılmaları emzirme süreci ile bağlantılı. Üçüncü haftaya girdiğim şu tarihte günde bir veya iki kere geliyor kramplar, fazla değil ama ilk zamanlar felaketti. İlk doğumumda yanımda yatan genç kızın ağlamasına şaşırmıyorum artık.

Göğüsler boşaltılmaz ise ciddi derecede bir kriz yaşanabiliyor. Nedir bu? Ateşle beraber gelen titreme, mide bulantısı ve ağlama krizi. Çünkü o an düşünüyorsunuz, siz olmasanız bu bebelere kim bakacak? Kim sizin gibi onlara sahip çıkacak ve böğhhhhhh! Kocanız çalışıyor, Allah vermesin adam kafayı üşütür. Geri kalan kısım kendini belli etti zaten.

Yazmıştım, Salı günü bir arkadaşım kızını da alıp bize geldi ziyarete, sohbet uzun sürdü biraz, benim göğüsler alarm verdi iplemedim vee olanlar oldu. Çarşamba günü eşim işe gitti ve direkt eve döndü, beni yatırdı, uyumamı sağladı, bebeği sağdığım süt, geri kalanda da formülle besledi ve ben bir gün boyunca neredeyse yemek yemek için uyandım, bir de tekrar ateşim çıkmasın diye süt sağdım ve yattım uyudum. Fakat bu sefer de formülle beslendi diye içim içimi yedi. Yani, illa insan bir şey buluyor.

Anne olarak;

Yeterli yedi mi?

Sütüm beslenmesini sağlıyor mu?

Kakasını çişini yeterli derecede yapıyor mu?

Aman kusuyor mu?

Göğsü biraz tuhaf mı inip kalkıyor nedir?

Soluk alışları gereğinden fazla mı gözüküyor?

Gece uyurken ya nefesi durursa ve görmezsem?

Aman üşümesin ya da tersi sıcak çarpması yaşanmasın v.b...gibi sorulara gark olarak geçiyor hayat.

Yani, başlıkla alakasız bir yazı gibi gözükse de, isim misim fiyakalı ama bu postnatal depresyon lafı bir kenara işin kısa ve öz açıklaması uykusuzluk ve aynı anda binbeşyüz işi çekip çevirme mantığı ile beraber gelen mutsuzluk, herşeye olumsuz bakma, tersine kendine hiççç bakamama nın getirdiği bir iniş de denilebilir ve en doğal şey. Biliniyor ki birçok ülkede uykusuzluk üzerine geliştirilmiş işkence teknikleri uygulanıyor. Yani, Melike yazmış da ben de demişim ya bana olmaz diye, valla uyuyamayınca bir üç hafta bal gibi de oluyormuş. Şimdilerde bir de bağırsaklarıma bir şeyler oldu iyi mi?! Acaba bu postnatal'e dahil mi değil mi?

Bu arada, süt sağma işi en güzel tv karşısında yapıldığı içindir ki TV8'in filmlerini tavsiye ederim. Gerçekten de çok güzel filmler veriyorlar, haberiniz olsun.

Hadi kaçtım, film başladı veee ben birazdan süt sağacağım.