Zaman herşeyin ilacı demişler çünkü zaman içinde erir herşey, zaman öğütür, zaman üstünü örter ve geriye attırır o anın acısını da, aşkını da, nefretini de...
Bir gün bir bakmışsın neden sevdiğini, o insandan neden nefret ettiğini bile unutmuşsun.
Ruhsal öğretilerde ruhumuz öğrendiklerimiz ile tekamül eder, yaşanılan yüzlerce hayatın içinde okyanusta bir damladır ŞU AN ve ŞİMDİ aslında. Bu, ilk an insana acıklı ve haksızca gelir. Aşık olduğun zamanları hatırla, çektiğin aşk acılarını, ölümleri düşün ne kadar ağladığını ve bugünü bir de...Ne aşk acısı kalmış geri ne de ölenin ardından tutulan yas, artık o insanlar belki de hiç düşünülmüyor bile değil mi?
Hangisi doğru peki?
Beyin çevresinden aldığı trilyonlarca veriyi işlememek adına kendini güvenceye alır ve şalterlerini indirir. Hayatımızda bizlere acı veren olaylarla sürekli o anı yaşıyormuşçasına yüzleşsek ne yapardık? O nefret ölümümüze sebep olurdu, kanser ederdi hücrelerimizi. Düşünmeyelim, hissetmeyelim çünkü doğrusu bu diyerek olmuyor bu işler. Ve beyin ve ruh ve duygular ve herşey hayatta kalmamız için yardımcı oluyor, zaman devreye giriyor ve iyileştiriyor yaraları. Biz unutarak, beynimiz unutturarak yapıyor bunu.
Hayatlardan çekilip gitmek de işte o unutmak duygusu ile gerçekleşiyor, o insanı, olayı unutuyorsun artık, döne döne kafanda yaşatmıyorsun, işte o zaman bırakıyorsun o enerjiyi ve salıyorsun bir çiçeğin rüzgarda uçuşan yaprakları gibi doğaya...
Biz unuturuz, katil katilliğini unutabilir, kötülük yapan yaptığı kötülüğü ama o hareket de, duyguda AN da kayıt altına alındı. O an içinde yaşanılanlar ve yaşatılanlar sen unutsan da orada kaldı ve kalmaya devam edecek, yoksa buradaki sen unutmuşsun, beynin dumura uğramış, bunamışsın önemli değil. Bu varlığının akaşik kayıtlarına alınıyor. O olaylardan neler öğrendiğin ve karşındakine neler öğrettiğin bile.
Eğer, bu hayatımda geriye baktığım O AN belki de inanılmaz derecede önemli olan çoğu olayı eğer hiç ama hiç düşünmez olmuşsam öldüğümde bunu neden yapamayayım ki? Hem de çok daha kolayca yaparım.
AN da kalmakla bahsedilmeye çalışılan şey de bu. Gelecek veya geçmişle harcanmayacak kadar önemli olan AN.
Bir gün bir bakmışsın neden sevdiğini, o insandan neden nefret ettiğini bile unutmuşsun.
Ruhsal öğretilerde ruhumuz öğrendiklerimiz ile tekamül eder, yaşanılan yüzlerce hayatın içinde okyanusta bir damladır ŞU AN ve ŞİMDİ aslında. Bu, ilk an insana acıklı ve haksızca gelir. Aşık olduğun zamanları hatırla, çektiğin aşk acılarını, ölümleri düşün ne kadar ağladığını ve bugünü bir de...Ne aşk acısı kalmış geri ne de ölenin ardından tutulan yas, artık o insanlar belki de hiç düşünülmüyor bile değil mi?
Hangisi doğru peki?
Beyin çevresinden aldığı trilyonlarca veriyi işlememek adına kendini güvenceye alır ve şalterlerini indirir. Hayatımızda bizlere acı veren olaylarla sürekli o anı yaşıyormuşçasına yüzleşsek ne yapardık? O nefret ölümümüze sebep olurdu, kanser ederdi hücrelerimizi. Düşünmeyelim, hissetmeyelim çünkü doğrusu bu diyerek olmuyor bu işler. Ve beyin ve ruh ve duygular ve herşey hayatta kalmamız için yardımcı oluyor, zaman devreye giriyor ve iyileştiriyor yaraları. Biz unutarak, beynimiz unutturarak yapıyor bunu.
Hayatlardan çekilip gitmek de işte o unutmak duygusu ile gerçekleşiyor, o insanı, olayı unutuyorsun artık, döne döne kafanda yaşatmıyorsun, işte o zaman bırakıyorsun o enerjiyi ve salıyorsun bir çiçeğin rüzgarda uçuşan yaprakları gibi doğaya...
Biz unuturuz, katil katilliğini unutabilir, kötülük yapan yaptığı kötülüğü ama o hareket de, duyguda AN da kayıt altına alındı. O an içinde yaşanılanlar ve yaşatılanlar sen unutsan da orada kaldı ve kalmaya devam edecek, yoksa buradaki sen unutmuşsun, beynin dumura uğramış, bunamışsın önemli değil. Bu varlığının akaşik kayıtlarına alınıyor. O olaylardan neler öğrendiğin ve karşındakine neler öğrettiğin bile.
Eğer, bu hayatımda geriye baktığım O AN belki de inanılmaz derecede önemli olan çoğu olayı eğer hiç ama hiç düşünmez olmuşsam öldüğümde bunu neden yapamayayım ki? Hem de çok daha kolayca yaparım.
AN da kalmakla bahsedilmeye çalışılan şey de bu. Gelecek veya geçmişle harcanmayacak kadar önemli olan AN.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder