Aynaya baktığımda hiçbir şeyin bana ait olmadığını gördüğüm için. Bacaklar benim değil, kalça, göğüsler, kollar ve boy... Pufurdamış surat da başkasının...
Yapacağım işi başkasına yap diyemediğim için, zaten desem o insan iki dakika benimle kalamayacağı için. Sürekli bir şeyleri topladığım ve yerlere bakıp temizlediğimden.
Hamileliği tembellik kılıfı olarak uyduramadığım için.
Big Mama olmanın zevkini değil, tersine herşeyime engel teşgil ettiğini düşündüğümden sevmediğim için.
Konuşurken bile fenalık geldiği, nefes nefese kaldığım için.
Sümüklü, balgamlı bir burun ekstradan hep olduğu için.
Aman bebek oynamadı, çok oynadı, akıntı geldi mi, geldiyse bu ne anlama geliyor gibimsi durmadan dırdır edilecek, dırdır edilmese bile insanın içini bulandıracak bin tane soru oluştuğu için.
Yatakta sağdan sola dönemediğim, azıcık bir işten sonra kalçam tutulduğu için.
Her sabaha karşı hernedense uyanıldığı ve uyuyana kadar bol zaman geçtiği için.
Kendimi seksi anlamda sıfırın altı sıfır gördüğüm ve bu yüzden hiçbir istek hissetmediğimden.
Hamile kıyafetlerini sevmediğim için.
Hayatımda ilk defa kaburgalarımın bir yere batarmışcasına beni rahatsız etmesinden.
Herşey olduğundan bin kat büyüdüğü için ortaya çıkan ve başıma hiç gelmemiş pişik sorunu!
Gerçek dostun ve destekçi insanların kim olduğunu anladığım için.
Sol bacaktaki 70 yaş görünümündeki varis ve hamilelikten dolayı oluşan örümcek ağı şeysi.
Saçlarıma boya yapamadığım için ortaya çıkan bakımsız hal.
Kesinlikle delirmiş selülit görünümlü bacaklar...
Vücudun hiçbir yerine ulaşamamak, kendi basit bakımını bile yaparken oflayıp puflamak.
7 yorum:
Aman şükret haline, ya her daim o halde olanlar ne yapsın? Şu bahsettiğin varisler bende de 2 yıldır var..sıcak iklim bunu tetikliyor, doğum sonrası halledersin..ve sadece bir yöne yatma durumu benim bildiğim ve uyguladığım sırt üstü (ebleh olmadığın için yüzüstü hiç demiyorum) yatmadığın müddetçe sorun yok..çünkü bebek ve onun bulunduğu kese bayağı bir ağırlık oluşturuyor ve sırtüstü yatıldığında ana aorta baskı uygulayıp dolaşım bozukluğu dolayısıyle hemoroid, varis vb.toplardamar hastalıklarını destekliyor..bu arada bebeciğin oksijeni zaten senin kanından alıyor yani rahat ol sağ sol kafana göre takıl. zaten karnındaki seni yönlendirir..sevgiler..
Üzülme, yalnız değilsin. Hamilelik ve doğumdan beri selülit, varis, karın bölgesindeki simit... gırla gidiyor. Saç dökülmesi de cabası. Umarım geçecek diye bekliyorum.
Yahu Melike'cim;
Ben de sırt üstünü biliyordum da sağa yatmamak da gerekiyormuş, utanmasalar havada asılı uyuyun falan da diyecekler de :)) Sağda da ana damarlar varmış, o yüzden sağa dönüp biraz bekledikten sonra tekrar sol konumumu alıyorum. Ne uyuz iş!
Sevgili Rahşan;
Senin bloğunu gelip okumuştum, hamilelik gerçekten yakışmıştı, sonrasında da devam ediyor diyorsan ahhhhhh! diye bağırmak geldi şimdi içimden :)))
uzulme dert atme az kaldi bak. eminim hersey iyi olacak .
valla bazıları bu durumu çok seviyo ama malesef bende hamilelikten pek hoşlanmıyorum aynaya her baktığımda kendime inanamıyodum ama emin ol kucağına alıp,kokusunu o cennet kokusunu içine çektiğinde amaaaan iyikide doğurmuşum diceksin! zıçmışım kilosuna ne var 10 kg vermem lazım işte alla alla hatılatıp durmayın allasen yaa
o zaman neden cocuk yapıyorsun?kendını cocuk sahıbı olmak zorunda mı hıssedıyorsun?amacının bu oldugunu mu dusunuyorsun?bu senın ıcın kotuyse, bu kadr zahmetlıyse,neden yapıyorsun?
sımdı ohhh katladıgım herseye degdı,yıllar sonra ben senn ıcın nelere katlandım bılıyormusun demek ıcın mı?
Sevgili Butterfly;
Sorduğun soruların hiçbirini yapmak için çocuk sahibi olmuyorum, daha önceden yazdığım yazıları okuman lazım sanırım, ben hamileliği sevmiyorum, sonrasında çocuğumla aramda bir sorun yaşanmamakla beraber tam tersine ailemi, çocuğumu ( çocuklarımı ) çok keyifli buluyorum.
Yani benim sorunum bu değişimler sırasında zevk almamam, o kadar. Gerisinin çok olumlu olduğunu düşünmesem kimse için hiçbir şeye katlanmam, hele de böyle bir şeyi kendi seçimi olmayan bir çocuğa hayatta yansıtmam, bu benim kendi meselem. Seçen de yaşayan da hisseden de yazan da benim. Ha, yazmayabilirim ama her zaman belirttiğim gibi kendi bloğuma ne yazıp ne yazmayacağıma ben karar veririm.
Anneliğin başından sonuna kadar toz pembe yaşanmadığını deneyimleyen kadınlar da böyle dile getirebilselerdi belki herşey daha gerçekçi olurdu. Tabi herkes açısından değil, benim gibi hamilelikte kelebekler gibi uçuştuğunu hissetmeyen kadınlar için. Zaten dikkat edersen birinci tekil şahıs kullanıyorum, herkes neden böyle hissetmiyor, hissedecek gibi bir iddiam yok, olamaz da zaten.
Peki mutlu muyum? Sonuna kadar! Çünkü benim için hamilelik sonradan sahip olmayı planladığım kızlarımın biraraya gelme aşamasıdır. Şimdiki kızımın hamilelik aşaması, doğması ve yaşayabilmesi bile bir mucizedir ama şu anda ailemize kattığım insan için değmiştir. Bunun için hamileliğe katlanıyorum. Kardeşi için de değecek. Buna sonuna kadar inanıyorum.
Yorum Gönder