Yılların Geleneği

Türkiye'de bu yeni olan bir şey değil ki! Ben küçücük çocukken babamla abim bahçeye götürüp bir sürü kitabımızı yakmışlardı. Evlerde arama vardı, onların (!) karar verdiği, okunmamalı listesi görüldüğü an hapsi boylamak, hatta daha da acı hayat tecrübeleriyle karşılaşmak olasıydı.

Ya da mesela, yıllar boyu cinsellik televizyonlarda öpüşme bile olsa kesilen, filmin hop! diye başka bir kısmına geçilen bölümünü oluşturdu. Öyle basit bir sansür değildi bu, belki nesillerin yatak odalarına yansıdı, sürekli yok sayılanın, kesilenin, gösterilmeyen ve konuşulmayan bir ayıptan zevk almak olası mıdır sizce?

İyi kızlar, kötü kızlar, kafası bir tek oraya çalışan erkeklerden korunan, zaman zaman hediye olarak sunulan bekaretler...Hala eskilerden uyarlanmış dizilerde kızlarımızın kendine güvensiz, bu konuda bastırılan versiyonları " Türk gelenek ve göreneklerine uygun kadın prototipi" olarak sunuluyor da deliriyorum sinirden.

Olması gereken birey olarak ne istediğini bilen, kendini sağlık anlamında nasıl koruyabileceğinin ayırdına varmış, mumyalıktan çıkartılmış kadınlar olabilmekte...Ama maalesef. İşte, hala gördüğümüz bu yasak zihniyetinin yatak odasına burnunu sokmuş versiyonudur. Her yer bitmiş oraya kadar bile uzanmıştır konu. Çünkü o zihniyet içten içe bakiretini koruyan, ürkek, içine kapalı, onları kimselerle karşılaştırmayacak, performanslarının ne kadar ucube olduğunu anlaşılmasına engel olacak, masum, bozulmamış (!) kız ları beğenir, kendine onları depolar.

Bizim gençliğimizde de yasaklanmıştır çoğu kitap. Kitabın yasaklanması bir kenara 64 gazeteci öldürülmüştür ve herhalde bu sayı bu konuda ün yapmış olan Rusya'dan sonra ikinci ülke olmamıza sebeptir. Zaten Türkiye'ye bakılacak olursa dünya birinciliklerimizi şu konularla özetlemek mümkün; sigara içmede birinci, trafik kazalarında birinci, çocuk yaştaki kızlarının başlık parası adı altında satılması ile birinci...

Hülya Avşar'ın Türk Max'da getirdiği konukları ve konuşmalarını büyük bir keyifle izliyorum. Yazarlarımız, kadın beyinlerimiz...Belki yıllardır adını sanını duymadığımız bireyler geliyor oraya, düşünce yapılarıyla ağzımın suyunu akıtıyorlar.

Bir kadın yazar...O'na " Neden siz öncülük etmiyorsunuz?" denildiğinde verdiği cevap; " Ben çok sevdiğim bir halka öncülük edebilirim, bu halk ki bizim neslimizde ülkeyi kurtarma adına ortaya çıkan giden ve bir daha geri dönmeyenin sessiz takipçisidir. Kırgınım...Elimden geleni küçük gruplarda yapmaya çalışıyorum ama içimizden hiçbirisi onların arasına giremez, yaşatmazlar zaten."

Yaşatmazlar mecazi anlamda kullanıldı ama iki tür yaşatmamak var, birincisi hayata kasıt, ikincisi de o felsefeyi maçolukla yoketmek, içine etmek, maçoluk geleneği, keserim lan! tarzı yaratmak...

Ve bir halk, içinde aydın var ama kıstırılmış. Türkiye Avrupa'nın ortaçağını görünmez şekilde yaşamaktadır bugün ve yüzyıllardır...

Ben her zaman onu söylerim, felsefeyle, düşünce gücüyle, yazmakla, okumakla despotluğa karşı kısa vadede durulmaz. Oyun baştan kaybeder güç karşısında. Belki yazılanlar ve yakarışlar da yüzyıllar sonra çözülür ve anlaşılır.

Bugünden ümidim ise Türkiye anlamında sıfırdır. Bu da böyle biline!